بدون عنوان

ای کاش...
ای کاش به خاطر خط خطی های روی دیوار که با دست های کوچک کودکم کشیده شده اند و او در خیالش تمام رویایش و عشقش به ما را به تصویر کشیده است به او روی ترش نمیکردم.
ای کاش به خاطر شکستن یک لیوان تنها یک لیوان به دست فرزندم من نیز قلب او را نمیشکستم.
ای کاش به خاطر فیلم مورد علاقه ام خودشیرینی کودکم را که جلوی تلوزیون با لبخند و آغوش باز ایستاده است و منتظر لبخند من است را به خشم و غضب تبدیل نمیکردم.
ای کاش هنگام زمین خوردن کودکم با تندی او را بلند نمیکردم و نگرانی هایم را با عصبانیت به او نشان نمیدادم.زمین زانویش را زخمی کرد اما من چه کردم؟قلبش را نیز زخمی کردم.
ای کاش من با کودکم کودکی میکردم و غرق در دنیای رنگارنگ او میشدم نه اینکه از او بخاهم که با من بزرگی کند...
من فرزندم را دوست دارم...
فرزندی که شوق نگاهش آرامش زندگی من است...
غصه هایش را با لبخند هایم خریدارم